The Killers – Murder Trilogy

O zespole

The Killers to rockowy amerykański zespół muzyczny założony w Las Vegas w 2001 roku przez Brandona Flowersa (głównego wokalistę, klawiszowca i basistę) oraz Dave’a Keuninga (głównego gitarzystę i wokal wspierający). Następnie do składu dołączyli Mark Stoermer (gitara basowa, rytmiczna i wokal wspierający) oraz Ronnie Vannucci Jr. (perkusja). Ostatnie wydawnictwo zespołu, Imploding The Mirage z 2020 zostało nagrane bez Keuninga, który jednak, jak zespół utrzymuje, wciąż pozostaje członkiem The Killers. Repertuar z najnowszego albumu grupa z pewnością zaprezentuje na swoim koncercie w Polsce, który ma się odbyć 3 lipca 2021 w ramach Open’er Festival.

Murder Trilogy

W trzech piosenkach The Killers (jak się okazuje, jak sama nazwa wskazuje) ukryta została trylogia morderstwa. Utwory znalazły się na dwóch albumach, w przypadkowej kolejności. Dwa z nich umieszczone zostały na debiutanckiej płycie The Killers – Hot Fuss z 2004 roku, natomiast pierwsza część trylogii nie załapała się na ten krążek. Wydana została dopiero w 2007 roku, trzy lata później na albumie-kompilacji Sawdust. Oto trylogia morderstwa The Killers.

Część I: Leave The Bourbon On The Shelf

Pierwsza część trylogii przedstawia moment, w którym była dziewczyna podmiotu lirycznego przychodzi zabrać swoje rzeczy z mieszkania. Mężczyzna prosi ją, aby zostawiła chociaż Burbon na półce, aby mógł wypić go sam i ukoić smutki (Leave the Bourbon on the shelf, and I’ll drink it by myself). Jennifer, bo tak nazywa się kobieta, jest niewzruszona na usilne błagania swojego byłego chłopaka o kolejną szansę (Give me one more chance tonight). Podmiot liryczny jest zazdrosny o swoją ex, jak i jej obecnego chłopaka (and who’s that boy, holding your hand). Widząc, że jest bezradny, a kobieta nie jest nim już zainteresowana, pod koniec popada w irytację (And I never liked your hair, Or those people that you lie with). Utwór kończy się powtarzanym refrenem: Darling don't you see? I'm not satisfied.

Część II: Midnight Show

Środkowa partia muzycznej zagadki kryminalnej to opis popełnienia zbrodni. Podmiot liryczny postanawia po raz ostatni zabrać wybrankę serca na tytułowe midnight show. Chociaż początkowe wersy mogą być mylne w ocenie celu spotkania - I got a blanket in the back seat on my mind, które mogłyby sugerować seks ex-kochanków w samochodzie, to później okazuje się, że wspomniany koc służył do czego innego. Mężczyzna dusi kobietę, lecz nikt nie słyszy jej wołania o pomoc (She turned her face to speak but no-one heard her cry). Kluczowym fragmentem potwierdzającym morderstwo jest wers: A crashing tide can't hide a guilty girl – oprawca wrzucił ciało kobiety do wody. Cała piosenka zaśpiewana jest bardzo agresywnie, a na jej koniec morderca zbiega z miejsca zdarzenia (Drive faster, boy). W utworze powtarza się również wers If you can keep a secret – mężczyzna pytając kobietę, czy dotrzyma sekretu, finalnie nie daje jej innego wyjścia, więc morderstwo było ostatnim wspólnym sekretem kochanków.

Część III: Jenny Was A Friend Of Mine

Finalna część historii, która paradoksalnie jest numerem otwierającym debiutancką płytę The Killers, to przesłuchanie podmiotu lirycznego, podejrzanego o zabójstwo kobiety. Mężczyzna przekonuje, że nie miał motywu popełniania tej zbrodni, gdyż Jenny była jego przyjaciółką: There ain't no motive for this crime; Jenny was a friend of mine. Z biegiem przesłuchania, w drugiej zwrotce, podejrzany zaczyna się niecierpliwić, podkreślając, iż zna swoje prawa, był przesłuchiwany cały dzień i powinien już pójść (I know my rights, I've been here all day and it's time; For me to go, so let me know if it's alright). Policjanci mają jednak zastrzeżenia, co do wiarygodności zeznań świadka: And then you whisper in my ear; "I know what you're doing here". Utwór, jak i cała trylogia morderstwa, kończy się tytułowym potwierdzeniem Jenny was a friend of mine, więc de facto nie wiemy, jaki był finał opowieści i czy podmiot liryczny został uznany za winnego.

Ciekawostki

Historia opisana w trylogii morderstwa The Killers wydarzyła się naprawdę. W 1986 roku 19-sto letnia Jennifer Levin została zamordowana przez swojego byłego chłopaka w Central Park. Posłużyło to jako inspiracja do Murder Trilogy. Brandon Flowers, frontman The Killers, wiele razy podkreślał, że sprawy morderstw na tle romantycznym zawsze go interesowały. Potwierdza to fakt, iż Murder Trilogy to nie jedyne piosenki o tematyce kryminalnej na koncie zespołu. The Killers stworzyli również piosenkę zatytułowaną Where Is She? o 14-letniej Jodie Jones, która została zamordowana przez swojego chłopaka. Utwór napisany został z perspektywy matki ofiary i zważywszy na wiele kontrowersji z tym związanych, niestety, nigdy nie został oficjalnie wydany.

Dodatkowo, zespół tylko dwa razy w całej swojej karierze wykonał na żywo Murder Trilogy chronologicznie: w USA i Australii w 2007 roku (po premierze albumu Sawdust, zawierającym pierwszy, brakujący element trylogii). W obu przypadkach, jako czwartą piosenkę The Killers zagrali inny utwór z Hot Fuss – All The Things That I’ve Done:

Wiedzieliście, że w piosenkach The Killers ukryta jest trylogia morderstwa?